Sorduğu soruların hiç duyulmadığını anımsıyordu şimdi..
Umutla fakat yorgun argın çıktığı yolun yarısına bile gelememişti ama ıslak kaldırım taşlarına buldu kendini..
Birçok şey olmuştu , hem yavaş yavaş hem de birden bire bütün hayatı alt üst olmuştu..Oysa ki herseyi yerli yerinde yaşamak en sevdiğiydi..
Dolabı düzenli,eşyaları da hep yerli yerinde olmalı, santim kaymamalıydı..
Şimdi arkasında bıraktığı ve hiç sevmediği şeylerin esiriydi..
Kendi içinde bile boğulmak üzereydi.. Ağlayamıyordu..Kesik kesik hıçkırık seslerinden ve peşisıra akan gözyaşlarından ibaretti onun ağlaması..
Herşey öylesine aniydi ki ..Anlamamıştı hiçbirşeyi..Somutluğun mesafesi onu urkutuyordu ama
hiç düşünmediği olmuştu..Nasılda görememiş ,anlayamamıştı soyut olan herseyin derinliğini..Dipsizliğini..
Nasıl da böyle saftı.. nasıl da farketmemişti ,böyle kuru hayaller kurmuştu ve tutundugu tek şeyin bu olmasına nasılda izin vermişti ...?
Şimdi şimdi anlıyordu herseyi..ama zedelenen hiçbir hücresi eski haline gelemiyordu..
Bütün gün aynı sorularla ,düşüncelerle , gitgellerle nefes aldı..nefes aldı ve verdii..Her uyandıgında Canı eskisinden daha az yanıyordu..
Yeni bi hayata sahip olacagını farkettğinde tüm kırgınlıklarınn ve özlemlerinin arasnda gözle görülmesi imkansız olan bi tebessüm belirdiğini hissetti.. Ama bunu ondan baska hiç kmse farkedemezdi..
Alınmayın üstünüzze ..
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder