kelime

'herkes kelimeler yapar , herkes bir şeyler yazar' dedi adam okuduğum bi kitapta.
 ilk defa duyuyormuşum gibi üzüldüm .
'kelime' kelimesinin hayatımdaki önemini düşündüğümde hayal kırıklığımı tahmin edersin.

edersin değil mi ?
onlarcasını okudun bunca yıl ; anladın , anlamak istedin , yanlış anladın ve bazen anlamadın ..
istemedin.
biliyorum.
pekte önemi olmayan , oldukça küçük yazılmış bi dipnot olabilirim karıştırdığın kitabın sayfalarında,
tüm ömrüm tek bir saniyede okuyarak zihninden geçen bi kelime olabilir.
hikayenin tümünü düşündüğümde o tek kelime nasıl ayrılamazsa bütünden  , bende ayrılamam .
ayrılmam.
çünkü gitmek için tüm sebepler sabitken , gidebilirmişim gibi düşünürken bile dahil olmayı sevdiğimi hiç aklımdan çıkarmadım.

şimdi sen
beni hatırladığın tüm kelimelere biraz daha yakından bak
çünkü sadece onlarla oluşan bu hikayeyi aslında hep sevdim ben.

paradigma

beklenmedik bişeyler beklediğim günlerden biri değildi o gün
ama yine de
yağmur damlaları vasıtasıyla gezdiğin evlerden birinde seninle tanışmak
yeterince beklenmedikti aslında
o ıslak haline rağmen söylemek istediklerini söylemiş olmana sebep olanlara bakınca ; iyi ki parmağımın ucuna almışım seni diyorum şimdi.

öyle

arkamızda kalan denizlerdeki planktonların sönmüş ışıkları ya da yeryüzünün bozkırı .. yer çekiminden dolunaya ; her türlü iklimden merkürün güneşe yanaşmasına kadar sana bahsetmediğim doğa olayı bırakmadığım gibi rüyalarımın ve kelimelerimin de bir sonu yok benim
bedenindeki en küçük kemikten bile hevesle bahsedebilir , hiç susmadan şarkı söyleyebilir , kirpiklerin için sayısız cümle kurabilirim.
hala.
yapabilirim.
çünkü bu hissi seviyorum.
üzerinden ne kadar zaman geçtiğini hatırlamak istemediğim , sona ereceğini en başından zihnime kodlamadığım , sana değdiğim andan itibaren kollarına dolandığım o sarılmanın
gerilimsiz hissine ihtiyacım var.
ancak o zaman ,zaman zaman değişeceğini düşündüğümüz hiçbişeyin değişmeyeceğini kabul edebilirim.
çünkü
öyle.