ısırık

Kendimi bir ölçüde kötü hissetmedikçe yazamadığımı düşünürdüm ancak bunca zamandır yazmamamın nedeninin de çok iyi hissettiğim olduğu söylenemez

Sadece neler düşündüm ve neler oldu. 

Hayal ederken ve gerçekleşmesini dilerken daha açık olmam gerekiyor 

Kolay yenebilecek kadar açık

Ama bayatlayacak kadar çok değil.

Herşeyin çok karmaşık geldiği günlerden , 

Herşeyin çok basit geldiği günlerden birine 

geçmek için 

büyük bir ısırık. 

Mesela

her kelimenin içine yeni bi ev yapıyorum.
canım hangisinde isterse onda yasıyorum. biri suya yakın, biri dağa, bi çimene basiyorum bi kumlara
sen konustukça bahcede esen rüzgar dalları sallıyor. herbirine bi hırka çıkarıyorum üstümden , giydiriyorum dallara.
saçlarım yere uzanmış, her teline bi kelime indiriyor yağmur yukardan.
sen düşün kalabalığı.
ama zorlanmıyorsun anlamakta.
bi bardak çay ısmarlamışsın kendine yandaki çimenlikten , hem seyretmiş , hem içmişsin.

tüm bunların seninle bi ilgisi var.yeryüzü çok tuhaf.

uç

Her zaman böyle güzel denk gelmiyor.
Çoğu yazı;
Gökyüzüyle yeryüzünü ayıran o büyülü çizgiye bakarak, önce el yazımla sonra da tuşların yardımıyla buraya yazılmıyor.

Oturmuş hangisini daha çok sevsem karar veremezken kalbim aklıma soruyor:
-gece mi daha çok gündüz mü?
Ama cevap veren olmuyor.

Bu aldırmazlıkla kaç kez döndürdüm dünyayı güneşin etrafında, kaç kez uyudum suyun bunca kıyısında , saçlarım nasıl da mutlu denizin tuzuyla
ve sen kelimelerimi bekliyormusun acaba bu ekinoksta , merak ediyorum.

Merak ediyorum .
Tüm bu sevdiğim doğa olayları, gel-gitler, değişen mevsimler,  güneş ışıklarının eğimi ve artık uzamaya başlayan geceleri düşündüğünde aklına geliyor muyum?
Gözlerini kapatıp , hava durumunun sıcaklıkların düşeceğini söylediğini düşünürken mesela
ya da bir gün bir kitapta ' uçlar kırılganlık taşır ' cümlesini okuduğunda ,
ne biliyim aynı cümlenin kafanda elli kere döndüğünü farkettiğinde zihnini dağıtmak için ellerin cebinde rüzgara karşı yürürken ; cebinden çıkan fişlerin yaprak olduğunu hayal ettiğin o gün ..

Gelir miyim aklına ?

Yılda iki kez , hiç olmazsa?

lotus

bu eve bir isim vermem gerekseydi eğer - ki gerekmediği için son derece mutluyum - hangi harfleri bir araya getirip , hangi kelimeyi oluştururdum, bilmiyorum .
bunu benim yerime yapanlar için burada küçük, belli belirsiz bir reverans..
ve ben buranın
denize dik inen sokaklarında yıllar önce uçuşurken, tüm bir gün güneşin altında  ve tüm bir gece mutlulukla yeşerirken
aklımda olan şeylerin şu andaki varlığından şüpheliyim.
fakat kalbimde olan onca şeyin yerinin değişmediğini garanti ederim.

ayrışık

üzüldüğümde ;

sahip olduğum ve beni tamamlayan ne varsa dibe çöktüğünü hissederim vücudumda

hatta

gözlerimi kapattığımda

yerine bir daha asla konmayacak şeyleri kaybetmeye devam ederim hızla

ucu bucağı olmadığını gördüğüm üzüntülerimle birlikte hayat dolu olmamak için çok nedenim var aslında ..

manevra

az önce iki kadehin tokuşmak suretiyle birbirine hızla yaklaştığı an yavaşlamak üzere yaptığı o küçük manevrayı düşündüm.
bana iki kişinin heyecanla birbirinin üzerine giderken kelimelerinin hızını alamayıp , konuşmak suretiyle atılan adımların nasıl da kırıcı olabileceğini hatırlattı.
o küçük duraklamanın nelere yol açabileceğini
ve bunu farkında olan insanların bu konuda tam olarak ne kadar başarılı olabildiklerini merak ettiğimi farkettim.

*bilinçakışı*

Yol

Yolculuklarda düşünürüm .

Hemde durmadan . 

Güneydeki dağlara doğru giderken bir zaman  , gözlerimi hiç ayırmadan dağlara ve ağaçlara bakmış , yol boyunca içime yerleşen sıkıntının yavas yavas kuculmesini hissetmiştim an be an.

O kocaman gövdelerin arasında hızla ilerken hissettiğim hafiflik , sırtımı dayadığım ağacın senin sırtın olduğu düşüncesiyle ayaklarımla yer arasındaki bağı kesmişti. 

Sonrasında 

bu fikirle sarmaş dolaş olmuş ,  kafamın içinde yeşermesine izin vermiştim. 

Aklımın sıcaklığıyla kalbime sokulan ,

Saniyede kırk sekiz yaprak çıkaran ve  dalları gözlerimden fışkıran

Hemde durmadan.

ağrı

Nasılsın? Uyuttun mu sorusuna,

Sanmıyorum, gözlerini dinlendiriyor bence cevabını verdiğim gece baş ağrımdan bahsediyor oluşumuzu hatırlayıp gülümsedim az önce. 

Neye güldüğümü sorduğunda 

Sustum 
Konuşmadan anlattım sana aklımdan geçeni

Gözlerimle.

virgül

Hiç bir zaman kafamın içine yetişemiyorum.

Kullanılması gereken ama yerinde olmayan bir virgülün bıraktığı boşluktan akan bilinçaltımın
nerede duracağını hiç bir zaman bilemiyorum .

Uzun zaman önce bedenime yerleşen mutsuzluğun içime çökmesi için çoğu zaman hareket etmiyorum. 

Ve herşeye rağmen

seyreltilmiş mutsuzluğumla sarmaş dolaş yaşayabiliyorum.

şimdiki zaman

Bu sıralar zorlanıyorum.

Çeşitli uzuvlarım , huylarım ve tanıdıklarım tarafından . 

Ellerim , bileklerim ve gözlerim sabrımı 

Bazı huylarım mantığımı 

Hayatıma girmiş ve hiçbir zaman varolmamış insanlar aklımı zorluyor. 

Bu halimi bilip  , beni tanıyan 

Konuşmadığımda bir sorun olduğunu duyan 

O iki insan 

Varlığınız doğrudan 

Kalbime sarılıyor. 

ılım

iki günün arasında sadece bir kaç dakika vardı ve herkes bundan bahsediyordu.
gökyüzünün hareketliliği karşısında kendi hareketsizliğimle yüzleştiğimde bunun neden bu kadar önemli oldugunu anlıyordum.

yılda iki kez.


çift sayıları pek hoş bulmuyordum ve hayatımdan bazı günleri çıkararak kaç yaşına kadar geri gidebileceğimi hesaplarken , bunu canımın hiç istemediğini farkettim.
bugünlerde canım hiçbişey istemiyor.
baharın depresyonu ince bi hırka gibi omuzlarımda dururken ,  çiçek açan ağaçlar için mutluydum.


bugun annem doğdu .
zamanın gerilimi sağolsun , bir günü üç günmüş gibi yaşatırken kendimi tam elli sekiz yaşında buldum.
bu gece neyin başlangıcıysa ;
onun kalbinde iki kız kardeş eşitliğinde olduğumu umdum..

metafor

bunca erken uyanmama ragmen günün aydınlanması ve kararması arasında kendim için ne yaptığıma dair olan sorulara bi cevap bulamayışımla birlikte karşılıyorum baharı bugünlerde.
o ikisi arasında sıkışacak ,
gün ışığıyla gözlerimi parlatıp, 
koyulaşan havayla içime yerleşecek bir takım iyi hislere ihtiyacım var.

çünkü metaforlarda bir yere kadar ,
artık herşeyin sadece benimle alakası var.