bazen ,bu nerden çıktı ki şimdi, şeklinde bir şeyler hissetmeye başlıyorum.ama bu yazıyı tam da o anlardan birinde yazmıyorum , hatırlamaya çalışıyorum , aynı şey olmuyor. zaman mekan dinliyordum, yakalamaya çalışıyorum ama yanından bile geçmiyor.
o kuyruklu yıldızın dünyanın yakınından geçmek için yetmiş yıl+ beklemesi geliyor aklıma, ama beklemek benim içime sinmiyor.
geceler uzuyor yine, uykular azalıyor . anlaşılmakla ilgili düşündüğüm her şey değişiyor. anlamaktan vazgeçip , anlaşıldıklarıma sayıyorum.
tüm bu denizler ve okyanuslar yüzünden
doğru bildiğimi bile unutuyorum.
gün yüzünü yaza dönüyor , ben baharda kalıyorum. sağıma soluma bakıyorum ve kendimi çok yalnız hissediyorum.
-bu nerden çıktı ki şimdi-