yattığım yerden uzaktaki ışıkları izliyorum. evin içinde başka bir aydınlık yok,
*televizyonun kırmızı ışığını saymazsak eğer.
saatler ilerledikçe azalıyor ışık oyunları , benim gözlerim kapanmaya başladığından değil kesinlikle , azalıyor işte.
soluklaşıyor.
soluk alıyor.
nefes alıyorsun yanımda.
ciğerlerin yemyeşil , dalları karnıma değiyor ağaçların , yaprakların var kalbinden taşan , bu bi orman .
daha buyuk açıyorum gozlerimi. ruya gordugunu bilerek ve gozlerinin kapalı oldugu gercegiyle aslında ,
gozlerini daha daha buyuk açtığını sanmakta neyin nesi
yumurta akıyla yapıştırılmış gibi duran ağzın , şimdiye kadar konuşmuş mu hiç bilmem
sıcak bi kelime çıksa agzından eriyecek belki bildiğinden
gözlerin anlatmaya başlıyor birden.
-üçüncü şişede bıraktım ben elimden gelmeyen herseyi , heyecanla düşürdüm elinden onca kelimeyi.
*uyan.
