okumayı yavaşça yere bırakalı aylar olmuş.
bunu buraya yazmak , bunu farketmekten daha zor geldi.
neden? çünkü öyle.
her zaman öyledir.
okumaya başladığım son üç kitabı yarım ( mı çeyrek bence) bırakmış olmamı idrak ettiğim an bu yazıyı yazacağımı da anlamıştım aslında. . bu kadar iyi hatta verimli hissettiren çok az şey varken bu amaçsız ayrılığa son vermek istedim.
istedim ama hala bi elli sayfa okuyabilmiş değilim. neden?
çünkü ;
öyle.
çünkü okumadığım bunca zamanı düşünüyorum da ;
kaçarak kaçılmıyormuş hiçbir şeyden , düşünerek uyunmuyormuş . evet düşünmeden de olmuyormuş ; sen uyumadığında o kediler de uyumuyormuş.
sıcak havanın boğuculuğuna benim yorgunluklarım eklenmiş ama dinlenecek biraz bile gölge yokmuş.yer değiştirmek , alışmak zormuş ; dünya , üzerindeki fazlalıklardan kurtulmaya çalışırken gerçekten çok kırıcı olabiliyormuş.
ve malesef artık sarılmak yokmuş .
***
gelenlerin ve gidenlerin asla durmayacağına , bu devinimin bi süre daha bitmeyeceğine ikna olarak ; okunmayı bekleyen kitaplarım arasından gözüm kapalı seçtiğim kitabın sayfalarında okuduğum o cümlenin muhattabı sanırım sandığımdan da çokmuş.
denilene göre:
-sadece aptallar emin olur-
-muş.
