artık sarılmak yokmuş

okumayı yavaşça yere bırakalı aylar olmuş.

bunu buraya yazmak , bunu farketmekten daha zor geldi.

neden? çünkü öyle.

her zaman öyledir.

okumaya başladığım son üç kitabı yarım ( mı çeyrek bence) bırakmış olmamı idrak ettiğim an bu yazıyı yazacağımı da anlamıştım aslında. . bu kadar iyi hatta verimli hissettiren çok az şey varken bu amaçsız ayrılığa son vermek istedim.

istedim ama hala bi elli sayfa okuyabilmiş değilim. neden?

çünkü ;

öyle.

çünkü okumadığım bunca zamanı düşünüyorum da ;

kaçarak kaçılmıyormuş hiçbir şeyden , düşünerek uyunmuyormuş . evet düşünmeden de olmuyormuş ; sen uyumadığında o kediler de uyumuyormuş. 

sıcak havanın boğuculuğuna benim yorgunluklarım eklenmiş ama dinlenecek biraz bile gölge yokmuş.yer değiştirmek ,  alışmak zormuş ; dünya , üzerindeki fazlalıklardan kurtulmaya çalışırken gerçekten çok kırıcı olabiliyormuş.

ve malesef artık sarılmak yokmuş .

***

gelenlerin ve gidenlerin asla durmayacağına , bu devinimin bi süre daha bitmeyeceğine ikna olarak ;  okunmayı bekleyen kitaplarım arasından gözüm kapalı seçtiğim kitabın sayfalarında okuduğum o cümlenin muhattabı sanırım sandığımdan da çokmuş.

denilene göre:

-sadece aptallar emin olur-

 

 -muş.