Bu sefer yalnız değilim. Yanımda biri var.
Zor olacağını düşünsemde, öyle olmadı. Yaşı henüz beşe çeyrek var.
Ondan beklemediğim bir ilgiyle ve parlak gece gözleriyle beni dinlerken , çok mu seviyorsun diye sordukça; benim için önemli olması onun için yeterliymiş gibi bi hisse kapıldım.
Mevsim kelimesini seviyormuş.
Yerlerde bu kadar çok yaprak olmasının nedeni de buymuş. Mevsimler.
Peki dedim .
Gece ve gündüzler?
*Onlar biraz galaksinin işi
Orda bir şeyler dönüyor dedi. *
Haklı.
Dönüyor.
Uzayan gündüzler, azalan uykular, karanlık sabahlar ,
dışındaki herşey geride kaldılar .
Benim yine çok uykum var.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder