arkamızda kalan denizlerdeki planktonların sönmüş ışıkları ya da yeryüzünün bozkırı .. yer çekiminden dolunaya ; her türlü iklimden merkürün güneşe yanaşmasına kadar sana bahsetmediğim doğa olayı bırakmadığım gibi rüyalarımın ve kelimelerimin de bir sonu yok benim
bedenindeki en küçük kemikten bile hevesle bahsedebilir , hiç susmadan şarkı söyleyebilir , kirpiklerin için sayısız cümle kurabilirim.
hala.
yapabilirim.
çünkü bu hissi seviyorum.
üzerinden ne kadar zaman geçtiğini hatırlamak istemediğim , sona ereceğini en başından zihnime kodlamadığım , sana değdiğim andan itibaren kollarına dolandığım o sarılmanın
gerilimsiz hissine ihtiyacım var.
ancak o zaman ,zaman zaman değişeceğini düşündüğümüz hiçbişeyin değişmeyeceğini kabul edebilirim.
çünkü
öyle.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder