Konuşmana fırsat vermedim çok fazla ..üzgünüm !
Sana yardımcı olamadım ve gunler sonra hiç susmayan benle karşılaştrdım seni..
Sustugum anlarda da bütünümün yavaş yavaş parçalarına ayrılışını izliyordum ben..
Sen konusurken , zedelenen tüm hislerimi senin yorganının altına ittiriyordum ,bana dair olan herseyi dolabında boyumun yetemiyeceği yerlere saklıyordum sen bilmeden..
Kapıyı da üzerime kapadım ..
Bana en yakın duraklardan dönmemek için geriye
en kırıcı güçlükleri koydum önüme..
İçimde bi boşluk ki anlatılmaz.. Herşey kaldı içeride..
Valla senin blogu okumaktan korkuyorum, çünkü kaçmaya çalıştığım kendimi görüyorum bazı yazdıklarında. Bir arkadaşımdan mı duymuştum, bir yerde mi okumuştum hatırlayamadım ama "parçaların birbirine uyacağını biliyorum çünkü onları dağılırken izledim" diye bir söz vardı o geldi aklıma.
YanıtlaSilAynı şeyleri yaşıyoruz.. Herkes bi köşesinden yaşıyor hatta..
YanıtlaSilÇok güzelmiş söz..
üzerine kelimelerce yazılır..
Moralin iyiyken uğrama bana :))
bir dilek tuttum gerçek oldu şimdilerde
YanıtlaSil