Aklın bulantısı

Buyuk kabahatler, midemde rahat bırakmayan sancılar,kramplar,göğsümde,kalbimin cok yakınlarında

ayaklanan bi fil sürüsü süreklş benimle beraber..

aradıgın sey komodinin üst cekmecesinde diyen bi seste eklendi bugun diğerlerinin arasına..

gidiceğim yerde bana ait bi komodin yok,benm olan hiçbişi yok..

beyaz tullerin arasna gömülmüş saclarım,dısarıyı izleyen gözlerim var ,karar vermeye calışan his ve us zorlanıyor..

burnum cama değiyor ,dudaklarım eziliyor..

ne düşündüğümü bilemez bi andan düşünebildiğim ilk ana düşüyorum ve su bardağımdaki içtğim suya dönüşüyorum ..

mağlup olmş,düşe kalka nefes alan gri gecelerin piri olmuş tum keyiflerim..

sakız gibi çiğnemekte ve arada da balon olup patlatmakta hissettiği herşeyi ruhum..

Süslemelerle,süslenmelerle oyalanıp durmakta sahip oldugumz ruh

topyekun bir metafor yumagının ortasnda bir gerceklik duzlemi olarak kurguladığımız hayatta akıntıya kendimizi bırakıp,sürüklenip bi yerde dururuz nası olsalardayız..

ama yok öyle bi kıyı..

Hiçbi sekilde sonsuz bi belleğe sahip olmadıgm halde nasıl oluyo da tum tasların yerine oturabileceğini umut ediyorum bilmiyorum ki,bi ütopya peşine nasıl düşebiliyorum,

bunun canlandırması peşindeyim .. nasıl?

oyalanış hepsi..öyleymiş gibiler,sonsuz kirliliğin içinde kendimi görünmez kılabilme derdi..

bilmiyorum ki..

orda ve burda direniyorum işte..

Neyin ne oldugunu unutalı oldu baya..

yasadıgım karelerle, kafamın içindeki kareler arasında gidip geliyorum..

kendime karşı bi benliğin derdine dşüyorum..

cümleler akbaba gibi kendi etrafında dönüyor beynimin içinde,ama yinede gelmiyor bi rahatlama ,gevşeme..

yorulduğumu hissediyorum ,aynı bundan öncekiler gibi..

yuzume düşen bezgin gülümsemeyle ,bırakıyorum herseyi..