Parçaları sana uymaz ?!?

Kendimi iiyileştirebilirim , evet sacı başı bozulmuş bi bebek gibi yada

parcalarına ayrılmış bi oyuncak araba gibi onarabilirim..

Ama şu dönemde bunu yapabilmem için birilerinin beni dürtmesi gerekiyor,

benim bi zamanlar onlara 'kalkta silkelen' dedğim gibi laflarla dövmeleri gerekiyor,

bozulan oyuncak arabanın motor kapağını açabilmek için..

Su kaynatıyoruz işte böyle arada bir ,insanlığımızı kaybediyoruz, yasamak adına ...

düşüyoruz arada bir..

Adresler arıyoruz,bulamıyoruz, kaybediyoruz kendimizi bazen kendi defterimizdeki satır aralarında..

çıkışları bulamadığımız köşelerden geri dönüp ,kalabalıklara karışıyoruz..

telefonlarımız caldıkça biz susuyoruz,kendi sesimizden bile daha yabancı gelen seslerle konusuyoruz bazen de..

onarabilirim kendimi gercekten, yapabilirim bunu..

Peşpeşe zincirleme eklendikçe hayatımın olaylar zincirine,bir uçurumun kenarına yaklaştıgını hissediyorum bende

ama gayette bilinçle..

Diz kapaklarımdaki fonksiyonel tum bağlar titrerken bnde rüzgarın yuzunu okşamasına izin veriyorum, sertçe..

bununla kalmıyor O,

bana ne kadar yuksekte oldugunu, hala bi çift kanata sahip olamadığımı ve eger düşersem canımın ne kdar yanabileceğini hatırlatıyor fısıldayarak..

Daha silkelenmemişm o vakit, razıym birinin beni ittirmesiine ..

İşte o noktada birinin dürtükleyerek uyandırması gerekiyor uykularımdan..

Uykusuz kalmalıym ki sonraki aşamaları tanımlayabilmek adına sade bir uyanış sebebim olsun..

Hem zaten daha düşünmeden belii sıradaki aşamam, büyük puntolara gerek yok ki aşk dediğimi tanımlamaya,sahip oldugun kırıntıları anlatmaya..

hiçbir harfi bilmeden asıl kelimeye ulaşmak yada kelimeyi bilmeden sahip olabileceği tum anlamları ellerinde tutamamak gibi bişey bu ..

içinde herseyi bir anda kaybetme yeteneği vardır ve yerlerini kendine bile söylemekten cekindğin tüm sırlarım gibidir..

Ona yuklediğm anlamlar,içine sıkıştırmaya çalıştığım onca sıfat yapboz tahtasında yanlış yerleştirilen parçalara

dönüştü bi süre sonra..yapamadım yeniden,yerleştiremedim doğrusunu..onaramadım..

Onaramıyorum kendimi..

olmuyo,yapamıyorum..

oyuncak arabamın su kaynatmış motorunu açmadan önce yavas yavas sızan , bölünerek çoğalan bakteriler gibi etrafımı saran o smsiyah dumandan boğuluyorum..
Olması gereken bu değil ki,biliyorum..