düşündüklerin gün ışığı

rüzgarın esintisiyle hafifçe sallanan küpelerim kulagmda , gözlerim güneşin arkasında ne var diye merak ediyor.
havanın guzelliği ve ara sokakların cazibesi birlesince alikoyamiyorum kendimi.  yuruyorum. 
zaman gectikce sokaklar kaybediyor süslerini , sakinlesiyor. ışıklar kapanınca yalnızlaşıyor .
aklıma geliyor sonra  , sokaklar tanıdığım biri gibi.
ve bu beni hic sasirtmiyor

Fazlası değil..

bazen

en kötüsünden bi gökcismi düşse üstüme gıkım bile çıkmaz

bazen de

saçlarım düşse omuzlarıma , kırılırım

..

zamansız

ben bazı diyalogları çok severim. hani böyle anlam sıralamasına hiç önem vermeden , bilinç akısı halinde ama buna ragmen kendilerine rahatlıkla çıkış kapısı bulabilenleri .
en az bunun kadar severim bazı suskunlukları da ; ama özellikle tam zamanında lütfedenleri    .)

kitap

ceviriyorum her gece yeni bi günün sayfasını
altını ciziyorum sana anlatıcaklarımın , sonunda hep aynı sey oluyor.

ben yavasca uzaklasıyorum kitaptan , seni alıp - mutlu oldugumuz , kahkaha sesleri gelen ,yeşil , sıcak- bi günün sayfasına bırakıyorum.
orda saçlarım daha kısa , hiçbişey umrumuzda değil kalabalıklar arasında.

omuzlarımı kıpırdata kıpırdata eşlik ettiğim sarkı senin damağındaki çokonat tadı

az da olsa ısınmaya baslayan havanın yine üşütmeye yüz tutmasıyla soluğu yanında aldım.
bi insanın agzından cıkan her kelime mi ısıtır ? içime yayılan bu sıcaklık illa ki mi yazdırır?
yüzümdeki bu gülümseme , hep mi çağırır elini ..

 yanağım ısınır ,  tuzlanmış yollar gibi emniyetli uykular , dünya benim kollarımda ,
 senin elin gezinir