bu sabah ,
yastığından ayrılmanın acısını elektiriklenerek çektiriyor saçlarım.
ve neredeyse vücudumdaki çarşaf izlerinden önce uyanıyor tüm anılarım
sırasıyla
bacaklarım, parmaklarım, yaşlarım
iyi baktığım beyin hücrelerimin kapladığı alanın yüzölçümü gözyaşı seviyelerime bağlı olarak değişiyor yıllardır.
bu durumu bilen ,
o çok sevdiğim filmin tekrarına denk geldiğimde benimle gülümseyip , gözlerinden öptüğünde ayrılık gelir diyen arkadaşlarım
herşeyin yolunda olduğuna beni inandıran baş parmağım
ve ağladıktan sonra aynada yüzümü incelemenin masumluğuna inanmışlığım
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder