bak ne güzel kaynıyor porselen demlik ,
kimbilir ne diyor tıslayan buhar .
sahiplenmeyenin kalmadığı ay , nasıl da sömürüyor yazın yerini.
sessizce , küçük ünlü uyumu dahil her kurala uyarak , parmak uçlarını üşütüp , adını söylerken dudaklarını mutlu ederek yerleşiyor tarihe.
iklim değişiyor.
ahşap korkuluğa bıraktığını aldım.
ellerimi ısıtan bi fincan ve içimi ılık bi çaydan başka bişey istemezdim zaten.
hırka mevsimi geliyor
aynı senin gibi ,
sağım solum belli olmasa da bana gülümsemeyi ihmal etme
diyen gökyüzünü kıramazdım .
Ne güzel yazmışsınız içim ısındı :')
YanıtlaSil