Bak ben bazen öyle ki

Ufak , küçük hatta neredeyse görünmez şylerin devasa yapıları yıkabilme özelliğnin oldugunu dha önce söyleselerdi ağzmı bile açmazdım.
ne uzun ne de kısa ağzıma tek bi klime bile almazdım, evet!
zaten o aldklarm yuzunden yakıyorm şmdi yazılı kağıtları, kağıtlar şekilsz, yırtılmış bazıları , makassa hep cebimde şu sıralar..

taaa o zmanlara ait bi takım anılar neden tatlarını alıp gitmiyorlar, yeni gelenleri hor görüor ve izin vermiorlar..
nie izin vermiorum, - yani onlar, anılar- niye istemiorlar ki.

hem dha snraları dha az acır dmezler mi.. derler..
meraklanma sen .. -ben-

kaç kere dha sölieceğim ki, acıyan bişi yok aslnda, ama nerde benm kağıtlarım ?
hyalleri birden , aniiden ykmalı ki kapı aralarından esen o cılız rüzgar umudun zerrelerni yüzüme vurmasın.. dağılıp saçlmasın, gözümn içine kçmasın..
kağıtlarım nrede benim ?

ama kaçtı, doldu bide vurdu..

evime saçıldı üstelik, süpürmem lazım