kendi kendime konusurken sessiz olmalıyım

Herkes sadece kendsni iyi tanıyor
ama bazen malesef ki
tanıdıgı o kadından yda adamdan nefret ettiğinden
kendmi bile tanıyamıyorum diyor..
bnde bu cümleyi kurana dek tanıdıgımı düşünüyordm kendimi , hemde tepeden tırnaga..
aklımla her turlu oyunu oynayabilir, her sekilde tüme varıp tümden gelebilirdim
zihnimin her kısmnda at koşturabilir, her kulvarında ayrı ayrı bahis oynayabilirdm, kazanırdım .
hemde kendi kendime..
sonra baktım gökyüzü düştü günlerce ellerime , saçlarımın arasına.. denizler tırmandı dağların kıyısına
toprak kustu yamaçlar ve ben kendmle ilgli çokta bi fikrim olmadığını çıtlattım kendime..
bu dünya fazlasıyla büyük bi tımarhane , her ev apayrı bi belgesel ürünü
evdekiler herzaman evrene şenlik
çoklarının içnde tanıdık yuzleri biriktirdiği günlükler
temize çekilirdi yavas yavas
melankolik şiirlerle
ben şimdi
at yarışından yorgun düşen beynimi ayraçla ayırıyorum
şu dakikadan sonra ne harf ne rakam sarfiyatı yapıyorum
sakin oluyorum
kendmden kçmaya çlşmam kdar boş ve gereksz kendmi tanımaya çlışmam
htta kendimle sesszce konusmam
kim oldugmu bliorum

sdece malesef tanışılan o kadın veya adamdan sebep kendmi bile tanıyamıyorum diyor bazen insan..
başa döndük şimdi
yaşlanmş, içi geçmş , hacmini kaybetmiş ve şekli bozulmş kabuslarımzdan bi balonun içindeymiş gibi aşağıya bakıp , bi türlü kendimizde olamayışlarımızın sebeplerini mi
arıyoruz biz şimdi
evimizin yolunu bulucak kadar iyi koku almıyor mu burnumuz artık?