Bazen bildiklerim zayıflıyor ( bazen bana öyle geliyor )

Dünya üzerinde bulunduğum nokta 

Güneşten uzaklaştıkça ,  havada gitgide serinleyip , kararmaya baslıyor..

Günün ışığı başka yerleri uyandırırken sıcağı ve ışığıyla
bizide uykuya yatırıyor ..

Eş zamanlı benimle bunları düşünen insanların varolup olmadığı sorgusuyla birlikte

dün gecenin dili dolanan cümlelerinden kalan artıkları

ve uzaklık,burukluk,öfkemsi bi takım harflerleharmanlayıp,

öyle kırıcı ve sıkıcı kelimeler buluyorum ki.. bunları acıtıcı cümlelere bir bir serpiştirmekte de üstüme tanımıyorum cidden..!

En sert kelimeleri bile anlarca eğip büken ve onlardan güzel cümlecikler kurmaya calışan ben ,

nasıl oluyor da böyle sapana koyuyorum kelimelerimi ,

fırlatıyorum bir bir tüm gücümle dudaklarımın arasından..

ve peşi sıra ses gelmesini bekliyorum karşımdakilerin sol tarafında bulunan o avucları kadar olan o 3 oda bi salondan.

taşlaştı sözcüklerim ,

ufaldı bazı sevdiklerim,

zayıflıklarından, korkaklıklarından ,boş bakışlarından...

belki de hepsinin içindeki kış sıkıntısından....