Şimdi sen yoksun ya
ben kimseyle konuşmuyorum bu en sevdiğim zamanlar hakkında
İçtiğim her yudumun tadını daha iyi aldığım , üstümü bile örtemeden uyuduğum o gecelerden sonra , elimin sabah serinliğinde çarşafı aradığı , rüzgarda savrulan saçımın aylardır en güzel göründüğü bu zamanlar yani.
Yapmam gereken her şeyi ve tüm sorumluluklarımı ; sahip olduğum ve olamadığım onca güzel ve boktan sıfatları aldım katladım koydum kenara öyle yazıyorum şimdi sana okursun diye.
Çoğu zaman devasa bi güçle ama aynı zamanda dal gibi dokunsan kırılacak olan güvensiz eklemlerle , hayatın bir yerinde ve bence hayatın pekte haberi olmadan geçirdim bu yazı da.
Çoğu zaman bitişik, bütün ve hatta bağlı bile ama yerli yersiz de bağımsız gibi alabildiğine ; mental olarak yani.
her türlü olaya takılıyor kafamız parça parça ve biz hiçbir şeye diğer şeylerden bağımsız yaklaşamıyoruz. Oysa herhangi bir şey olduğunda , o andan fazlası değiliz aslında.
Basitleştiriyorum.
Sarılmak mesela.Al ellerim bak , bunlarda kollarım. Seninkilerle sonsuz bir uyumla.
Sarılmak yeterince güzel , yok ne eksiği ne de fazlası; avuçiçlerimi hatırlasana
Ne güzel dağıtıyorum cümleleri konu sen olunca , nasıl başladım nasıl bitti
Zaten kimseyle konuşmuyorum son zamanlarda
Yoksun ya.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder