idare

 

 

yazsam yazsam sayfalarca , defterlerce mümkünse eğer saatlerce
ince uçlu tükenmezimle çizsem kağıtlara düşündükçe, kessem sonra onları yapıştırsam üstüme başıma olmaz mı sence ?
bi yandan böylesine içimde birikenleri dökmek isterken , bir yandan da emin olamıyorum gerçekten birikti mi acaba yeterince
bi beceriksizlik hali var ,sırasını sonunu bulamıyor, yerini yolunu seçemiyor böyle
bi şeyler bi şeyler işte hep böyle peşpeşe
boynum tutuldu ,ağrıyor , canım sıkkın ama iyiyim de
teşekkürler soran herkese konuşmamıştım pek kimseyle
bi bakarsak eğer daha iyi olduğum günlerim de olmuştu,

 idare.

doğum

Bu sefer yalnız değilim. Yanımda biri var. 

Zor olacağını düşünsemde, öyle olmadı. Yaşı henüz beşe çeyrek var. 

Ondan beklemediğim bir ilgiyle ve parlak gece gözleriyle beni dinlerken , çok mu seviyorsun diye sordukça; benim için önemli olması onun için yeterliymiş gibi bi hisse kapıldım. 

Mevsim kelimesini seviyormuş. 

Yerlerde bu kadar çok yaprak olmasının nedeni de buymuş. Mevsimler. 

Peki dedim . 

Gece ve gündüzler? 

*Onlar biraz galaksinin işi

Orda bir şeyler dönüyor dedi. *

Haklı.

Dönüyor.

Uzayan gündüzler, azalan uykular, karanlık sabahlar , 

dışındaki herşey geride kaldılar . 

Benim yine çok uykum var.

artık sarılmak yokmuş

okumayı yavaşça yere bırakalı aylar olmuş.

bunu buraya yazmak , bunu farketmekten daha zor geldi.

neden? çünkü öyle.

her zaman öyledir.

okumaya başladığım son üç kitabı yarım ( mı çeyrek bence) bırakmış olmamı idrak ettiğim an bu yazıyı yazacağımı da anlamıştım aslında. . bu kadar iyi hatta verimli hissettiren çok az şey varken bu amaçsız ayrılığa son vermek istedim.

istedim ama hala bi elli sayfa okuyabilmiş değilim. neden?

çünkü ;

öyle.

çünkü okumadığım bunca zamanı düşünüyorum da ;

kaçarak kaçılmıyormuş hiçbir şeyden , düşünerek uyunmuyormuş . evet düşünmeden de olmuyormuş ; sen uyumadığında o kediler de uyumuyormuş. 

sıcak havanın boğuculuğuna benim yorgunluklarım eklenmiş ama dinlenecek biraz bile gölge yokmuş.yer değiştirmek ,  alışmak zormuş ; dünya , üzerindeki fazlalıklardan kurtulmaya çalışırken gerçekten çok kırıcı olabiliyormuş.

ve malesef artık sarılmak yokmuş .

***

gelenlerin ve gidenlerin asla durmayacağına , bu devinimin bi süre daha bitmeyeceğine ikna olarak ;  okunmayı bekleyen kitaplarım arasından gözüm kapalı seçtiğim kitabın sayfalarında okuduğum o cümlenin muhattabı sanırım sandığımdan da çokmuş.

denilene göre:

-sadece aptallar emin olur-

 

 -muş.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

yor-gun.

çok yorgunum ekinoks.

öyle yorgunum ki şu anda seni düşünürken aslında uyuyor olmayı çok isterdim. 

neyle eşitsin ve neye karşısın hiç farkında olmadığım bir dönemde ,yine sana kıyamadım. bu geceden sonraki uykularımın uzunluğu mevzu bahis olduğunda , bu kıyımsızlığım unutulursa eğer 

çok kırılırım.

 

yorgunkıps.

 

meşru

bu dünya üzerindeki en iyi insanları,  en olmadık şekilde süründürüyor ,sahip olduğu tüm iyiliği yok ediyordunuz ve ben bunu gördükçe ne gerek vardı ki diyordum içimden .
hemde en meşru olmayan yollardan , en büyük günahlar bile yanında hafif kalırken ,
ben
bunca üzmeye ne hakkınız vardı ki diyordum
yeniden
O,
koltuğun köşesine başını koymuş , tüm bunlardan nasıl uzaklaşacağını düşünürken , sizin o kötü yollarınıza düşmeden , 
tüm evreni yerle bir edip ona kendi kararlarını verebileceği ve ne istiyorsa ona yönelebileceği bir krallık yaratmak istiyordum
ben.
sahip olduğu hiçbişeyi kaybetmeden
kalbini kıran onca insana rağmen..

bugün

Bir kere bile uyanmadığım bir gecenin uykuya doymuş sabahı gibi,
ne kadar sıradan fakat bir o kadar güzel bi gün bugün.

şimdilik

Gerçekliğinden emin olmadığım, olamadığım bazı durumlardan sebep
yarım kalıyorum.
İçimde kaskatı duran bi şeylerin varlığından kimselere bahsetmiyorum
kendimce halletmeye çalışıyorum ,
kendi içimde , sessizce
sanıyorum ki yazdıkça bir şeyler olacak
yerli yerine oturacak
çünkü ben pek öyle uzun susmalara inanmıyorum.
Ama bunları seninle sonra konuşuruz. Şimdilik yarım bırakıyorum. 

küresel

Küresel bir salgının ortasındayız sevgilim.

İzlediğimiz onca film ve diziye rağmen hissettiğimiz şeyin adını koyamıyoruz ikimizde. 

Hiç bitmeyen kaygılarımız, belli belirsiz yaşlarımız,  cevaplayamadığımız sorularımız, bir kaç arkadaşımız ve bir kızımız var 

sadece. 

Altından kalkmaya çalıştığımız herseyi bırak , faturalar dursun orda,
beklediğimiz hersey daha da çok bekletmek için resmen oyun oynuyor bizimle
boşver
katılalım bu oyuna,
dünyanın diğer ucundaki bir insanla aynı endişeyi ve yaşamaya dair aynı hevesi hissettiğime bunca emin olduğum bu günlerde
yanıma gel
benden uzakta tek başına örselenme  

bahar geliyor farkında mısın
lütfen kaldır başını bak gökyüzüne

yeni

odadayız , görüyorum.
ve gördüklerimi anlatmam istendiğinde pencerelerden bahsediyorum.
uzun çift kanatlı pencereler, dikdörtgen
keşke sende benimle birlikte izleseydin diye düşünüyorum
çünkü bu resmen yeni bi gezegen.

derken
dolunayın küçük ,perdesiz ve nemlenmiş pencerelerden beni izlediğini farkediyorum
kesin hala uyuyorum ama bunu o an bilmiyorum

hala çok rüya görüyorum
her gece aynı yastıkta uykuya dalıp , farklı bir yerde uyanıyorum.

taşınıyorum
yeni eşyalar alıyorum
eskileri atıyorum
bitiremiyorum , oturup kalıyorum
kafamın içinde bile hiçbir şeyi yerli yerine koyamıyorum
derken
farketmiyorum
aslında adımladığım alan gökyüzünde koca bi üçgen


kiriş, kolon , tavan yüksekliği ve merdiven altının ilgi alanım olmasından son derece hoşnutken
bunlarla yerimden kıpırdamadan ilgileniyor olmak , hiç eğlenceli değildi yaşarken

ısı

bir insanın sıcağı kadar kalbimi ısıtabilen hiçbirşey yok uzun zamandır , yakınımda olana bunca sarılmam bundan.
sarıldığım andan uzaklaştığım ana kadar  hafızamda yer edecek cümleler kuruyorum içimden
keşke daha uzun olsa kollarım
olduğundan
.