perdesini araladığın pencereden giren son güneş , pervazın neşelenmesi için sırayla dizdiğin bitkiler üzerinden göz kırpardı sana.
yattığın yerden kalkıp yapraklarına dokunur , parmak ucunla nemini kontrol ederdin her toprağın.
ışığı sakin , havası mutedil bir akşamüstü duymak istediğim tek ses, bilmek istediğim bi'şeyler söylerdi bana.
her kelimesini anlar , serinlerdi kalbim bitkilerin toprağı kadar
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder