İşaret savaşlarımız

Biz öyle herkesin özenle dikkat etmediği noktalama işaretlerine benziyorduk bence seninle..

En başlarda kafa kafaya vermiş , nerde oldugundan ve olmak istediğinden emin ayaklarını birleştirmiş gibi,

uzaktan bakıldığında bi kalbe benzeyen birbirine doğru eğilmiş iki insan

hep soru işaretidir bence bir bilinmezliği olan..

Aynı tartışmalarımız da olduğu gibiydi noktalı virgülümüzz..

birimiz noktayı koyunca diğeri hemen virgülü eklerdi kesin devam edebilecek

her türlü sonuç için..

ve tabiki ortak karar için..

Bazen de iki nokta üstüsteydik ama ironiden çok uzak bi şekildeydik..

sadece eksik yanlarımızı tamamlamak adına ve de açıklamalara ihtiyacımız olduğunda

eşlik ederdik sahip olduğumuz noktamızla ..

kızgınlıklarımız yanyana koyduğumuz ünlemlerimizden ibaretti..

Günlerden bir gün sen, besleyip büyütüp ,kocaman yaptığın o soru işaretiyle çıkageldiğinde

yanına hangi

noktalama işaretini koyacağımı şaşırdım..

sen nokta koydun , ben hemen üstüne bi virgül..açıklamaya değerdi çünkü..

sen yine nokta koyduğunda artık bizi hiçbir işaretin tanımlamıyacağını bende biliyordum..

cümle bitmişti..

sen boşluktan sonra bi virgül koydun ve devam ettin hayatına..

bende,

bir parantez açtım tüm bunları koydum içine ,kapatırım zamanla..